به طور کلی وقتی راجع حقیقت یا جزئیات یک جریان یا تحولی [چه در داخل و چه در خارج] از اطلاعات کافی برخوردار نشدید، سعی نمایید در پیگیری اخبار و گزارشات رسانه‌های متفاوت، دقت کنید که حامیان و مخالفان آن جریان، تحول، آشوب، کودتا، انقلاب و یا ... چه کسانی هستند؟ آن وقت حقیقت مکشوف می‌گردد. بدیهی است وقتی اوباما (امریکا)، کوردن (انگلیس)، نتانیاهو (اسرائیل)، سارکوزی (فرانسه)، مرکل (آلمان)، شیوخ اتحادیه عرب و هم‌پیمانان و یا جیره‌خاران‌شان به حمایت و دلسوزی برخاستند، آن جریان به نفع آنهاست.
چرا با وجود فراگیری موج بیداری اسلامی در سرتاسر کشورهای اسلامی آفریقای شمالی و خاورمیانه، امریکا، انگلیس، اسرائیل و سایر هم پیمانانی چون اروپای متحد، فقط نگران شورش چند گروه در سوریه شدند و به ناگاه نتیجه گرفتند که باید بشار اسد کناره‌گیری کند و اگر نکند، باید با دخالت نظامی این کار انجام گیرد؟ مگر کناره‌گیری بشار اسد، چه امتیازی برای آنان دارد که کناره‌گیری علی عبدالله صالح، ملک عبدالله، آل خلیفه و سایرین ندارد؟
آیا در سوریه که اکثریت مردمش طرفدار دولت بشار اسد هستند، شورش یا قیامی مردمی برپاست، یا در بحرین؟ چرا آل خلیفه مجاز است تا ارتش سعودی را وارد بحرین نماید تا مردم این کشور را قتل عام کنند؟ چرا کشورهای عضو اتحادیه عرب، که خود دچار شدیدترین بحران‌های داخلی و جو نارضایتی مردم هستند، تلاش می‌کنند تا بشار اسد کناره‌گیری کند؟ چرا تلاش می‌کنند سازمان ملل و شورای امنیت را درگیر کنند و سریعاً حکمی برای حمله‌ی نظامی بیگانه بگیرند؟ چرا وقتی موفق نمی‌شوند، با اروپای متحد جهت حمله نظامی به سوریه هم پیمان می‌گردند؟ ترکیه که تجزیه‌طلبان کرد خود «پ.ک.ک» را بر اساس طرحی امریکایی به سوریه رانده است، چرا آنان را در کشور خود و مرزهای کردستان عراق بمباران می‌کند، اما برای دفاع از حق‌شان به سوریه اعلام جنگ می‌دهد؟ چرا مقامات امریکایی که موفق به کسب مجوز حمله نظامی از شورای امنیت نشده‌اند، با صراحت می‌گویند: باید شورشیان داخل سوریه را بیش از پیش مسلح کرد؟ چرا این تصمیم را برای انقلابیون بحرین و یا حتی داخل عربستان سعودی نمی‌گیرند؟! چرا وقتی اتحادیه عرب و اتحادیه اروپا دوبار هیئت نظارتی جهت تدوین گزارش از به اصطلاح «کشتار در سوریه؟!» اعزام کردند و آنها به رغم تلاش‌شان و سفارشات مؤکد نتوانستند گزارش مطلوبی تهیه کنند، به کار آنها پایان داده و به گزارشات نیز اهمیتی ندادند و تصمیم به حمله نظامی گرفتند؟
آیا غیر از این است که برای نجات اسرائیل از یک سو و ساقط کردن مقاومت از سوی دیگر و نیز بر هم زدن معادلات منطقه‌ای و قدرت دوباره بخشیدن به اسرائیل، تضعیف قدرت جمهوری اسلامی ایران، کنترل و مصادره بیداری اسلامی در کشورهای اسلامی و ...، نه تنها چاره‌ای به جز سقوط سوریه و تجزیه خاک این کشور به سه ایالت باقی نمانده، بلکه تنها راه و بهترین راه برای صهیونیسم بین‌الملل همین است؟!
حالا جار و جنجال رسانه‌ای راه می‌اندازند که در سوریه کشتار می‌شود! مگر قرار است وقتی عده‌ای خواستند حکومتی را ساقطه کنند، و در همین راستا با حمایت خارجی اتنفجار، ترور، درگیری نظامی و ... ایجاد کردند، حکومت و طرفداران آن با دسته گل و شیرینی به استقبال بروند؟!
باید دقت کنیم که هر چند محبوبیت بشار اسد در میان مردم سوریه و موقعیت سیاسی‌اش بسیار بیشتر از محبوبیت سران امریکا و اروپا در میان ملت‌هایشان و به ویژه سران عرب می‌باشد، اما در حال کسی مدعی نیست که حکومت وی هیچ نقطه ضعفی ندارد، بلکه همگان می‌دانند که شدت فرافکنی رسانه‌ای به خاطر آماده‌سازی افکار عمومی جهت حمله نظامی به آن کشور و تجزیه‌ی خاک آن و منافع امریکا و اسرائیل در منطقه است.
در این زمینه گزارشات مفصلی درج شده است که از جمله آنها گزارشات ذیل است که توصیه می‌شود حتماً مطالعه نمایید:
پایان دادن به کار گروه نظارت در سوریه از سوی اتحادیه عرب به خاطر ضرورت تعجیل در حمله نظامی
تلاش امریکا برای تبدیل کردستان به اسرائیل دوم و نقش آفرینی ترکیه
چرا اخبار سوریه پخش نمی‌شود؟ مگر چه فرقی بین انقلاب مردم سوریه با بحرین یا لیبی وجود دارد که مسئولین و صدا و سیمای ما از آنها حمایت نمی‌کنند؟
/
JSON-RSS
RSS service URL:http://api.khabarfarsi.net/api/news/top/1?tid=*&output=rss
JSON service URL:http://api.khabarfarsi.net/api/news/top/1?tid=*&output=json
تبادل لینک هوشمند 
